انگیزه های گسترش انرژی های تجدیدپذیر

در بسیاری از کشورها، حل مشکلات سلامتی که از آلودگی هوا ناشی می‌شود و کاهش آلودگی هوای محلی، یک انگیزه کلیدی است. برای نمونه، چین در ابتدای ۲۰۱۷ اعلام کرد که با توجه به مشکلات کلان آلودگی هوا در کلان شهر‌ها که ناشی از نیروگاه‌های ذغال سنگی است تا سال ۲۰۲۰، ۲.۵ تریلیون یوان (۳۶۰ میلیارد دلار) در تجدیدپذیر‌ها سرمایه گذاری خواهد کرد.

 

انگیزه مهم دیگر، امنیت انرژی است. برای نمونه، مقامات ارشد نطامی ایالات متحده، به عنوان یک مسئله امنیت ملی و برای امنیت عملیات نظامی، دعوت به استفاده بیش از پیش از برق و سوخت‌های تجدیدپذیر کرده اند. همچنین، امنیت انرژی در زمینه افزایش تاب آوری سیستم انرژی در مواجهه با آثار پیش بینی شده تغییر اقلیم، گسترده‌تر از قبل مورد توجه قرار گرفته است.

 

هزینه‌های بعضی از فناوری‌های تجدیدپذیر به ویژه در بخش برق به سرعت رو به کاهش است. برای نمونه، نوآوری‌ها در تولید و نصب خورشیدی فتوولتاییک، بهبود در جنس و طراحی توربین‌ها و پیشرفت در ذخیره سازی انرژی گرمایی در سی اس پی، در کاهش کلی هزینه‌ها نقش داشته اند. امروزه در بسیاری از کشورها، تجدیدپذیر‌ها از نظر هزینه با سوخت‌های فسیلی و منابع هسته‌ای جدید رقابت پذیرند و با لحاظ نمودن یارانه‌های فریب دهنده آن‌ها (تجدیدپذیر‌ها تنها یک چهارم یارانه‌ای را دریافت می‌کنند که به سوخت‌های فسیلی داده می‌شود) این رقابت پذیری بیشتر هم می‌شود.

 

دست آخر، گسترش تجدیدپذیر‌ها باعث ایجاد مشاغل و ارزش‌های محلی می‌شود. با رشد پایینی که اقتصاد‌ها در سراسر دنیا با آن مواجه اند، بخش انرژی تجدیدپذیر راهی است برای افزایش درآمد، بهبود تراز تجاری، مشارکت در توسعه صنعتی و ایجاد شغل. تحلیل‌ها نشان می‌دهدکشور‌هایی که چارچوب سیاستی پایداری در انرژی تجدیدپذیر داشته اند از ارزش محلی تولید شده این بخش بیشترین بهره را می‌برند.

 

منبع:REN21